Συνωμοσίες...

Διαβάζω τη σημερινή βρεττανική εφημερίδα Guardian και με πιάνει ναυτία: ο Γάλλος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί με τ' όνομα, φιλόσοφος το επάγγελμα και αυτοαποκαλούμενος κοσμοπολίτης, κάνει δηλώσεις για την υπόθεση Στρος-Καν που συγκλόνισε τη διεθνή κοινή γνώμη. Συνήθως ο Λεβί αποκωδικοποιεί, λέει, το ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι, τώρα όμως αποκωδικοποιεί την τεράστια συνωμοσία εις βάρος του "καημένου" και "παρεξηγημένου" Στρος-Καν σε στήλη του όπου γράφει ο αηδέστατος:

"Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη προχτές το Σάββατο στο δωμάτιο του πλέον διάσημου ξενοδοχείου Sofitel της Νέας Υόρκης".

Κι εκεί που λέω κι εγώ ότι επομένως αφού δεν ξέρει θα σταματήσει τις δηλώσεις εκεί και ίσως θα συμβουλέψει την κοινή γνώμη να περιμένει την αμερικανική δικαιοσύνη να αποφανθεί σχετικά, ο Λεβί συνεχίζει -και προσέξτε τα ρητορικά σχήματα:

"Δεν γνωρίζω-κανείς δεν γνωρίζει, διότι δεν έχουν διαρρεύσει οι δηλώσεις του περι ου ο λόγος -αν ο Ντομινίκ Στρος-Καν είναι ένοχος των αδικημάτων που κατηγορείται ότι  διέπραξε, ή εάν την ώρα εκείνη, όπως έχει λεχθεί, έτρωγε μεσημεριανό με την κόρη του".

Προσέξτε τη χρήση της παθητικής φωνής: "όπως έχει λεχθεί". Δεν ξέρω αν ο ξυλόσοφος έχει δει το επίσημο κατηγορητήριο, το οποίο έχει ήδη δημοσιευτεί, αλλά πουθενά δεν αναφέρεται το άλλοθι που προβάλλεται τώρα και το οποίο αν όντως υπήρχε, θα είχε ήδη ελεγχθεί από την αστυνομία και, αν ίσχυε, ο Στρος-Καν θα είχε αφεθεί ελεύθερος χωρίς να του απαγγελθεί καμιά κατηγορία. Εξ ου φυσικά και η χρήση της παθητικής φωνής. Δεν λέει "όπως ισχυρίζεται ο Στρος-Καν", αλλά "όπως έχει λεχθεί". Από ποιον ακριβώς? Διότι ο δικηγόρος του Στρος-Καν, Μπέντζαμιν Μπράφμαν, έχει πει κατά λέξη: "[Ο πελάτης μου] αρνείται όλες τις κατηγορίες εναντίον του. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ".

Όμως ο ξυλόσοφος κάνει κι άλλες δηλώσεις στο εμετικότατο κείμενό του: "Δεν γνωρίζω, αλλά από την άλλη μεριά, θα ήταν καλό να μαθαίναμε το συντομότερο, πώς θα μπορούσε μια καμαριέρα να μπει μέσα στο δωμάτιο μόνη της, αντίθετα με τη συνήθη πρακτική των περισσοτέρων πολυτελών ξενοδοχείων της Νέας Υόρκης να στέλνουν ολόκληρο 'τάγμα καθαριότητας' δυο ανθρώπων, μέσα στο δωμάτιο ενός από τους πιο στενά παρακολουθούμενους ανθρώπους στον πλανήτη"!

Καταρχήν είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι ο ξυλόσοφος γνωρίζει τόσα πολλά για το πώς λειτουργούν τα πολυτελή ξενοδοχεία της Αμερικής. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρει κανείς ευκαιρία να μείνει σε πολυτελές ξενοδοχείο στην Αμερική, κυρίως αυτή την εποχή που λόγω κρίσης βαράνε μύγες. Εκτός αυτού, τα μεγάλα και πολυτελή ξενοδοχεία δίνουν πολλές ευκαιρίες και στην πλεμπάγια να απολαύσει μεγαλεία για λίγο διάστημα, είτε λόγω συνεδρίων, είτε δίνοντάς της πρόσβαση σε κουπόνια και άπειρες προσφορές. Έτσι άλλωστε εξακολουθούν να είναι ανταγωνιστικά αφού τα συνήθη ξενοδοχεία και μοτέλ της πλεμπάγιας έχουν φτηνότερες τιμές και προσφέρουν και ένα σωρό τσάμπα καλούδια όπως τσάμπα πάρκιγκ χωρίς να σου τα πρήζει ο βαλέ, τσάμπα πρωινό που δεν το βρίσκεις στο πολυτελές ξενοδοχείο και τσάμπα γρήγορο ίντερνετ. Την τελευταία φορά που έμεινα στο Σέρατον π.χ. πριν από τέσσερεις μήνες για ένα συνέδριο, το ίντερνετ ήταν πανάκριβο και απαράδεκτα αργό και γενικώς πουλάγανε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Πολύ θα ήθελα να είχα μείνει σε κανένα Best Western, αλλά επιμένανε από τη δουλειά μου αφού οι τιμές ήταν ίδιες (129 δολλάρια τη βραδυά). Μου έχει επίσης τύχει στο παρελθόν να μου κάνουνε όλως ξαφνικώς και upgrade στο Χίλτον, να μείνω στους πύργους του, μέσα στη χλιδή, με ιδιωτικό σαλόνι για τους VIPS, στην ίδια τιμή αφού και πάλι το ξενοδοχείο βάραγε μύγες. Μπορώ λοιπόν να σας βεβαιώσω ότι συνήθως μόνο μια καμαριέρα μπαίνει για να καθαρίσει και όχι "τάγμα" (!) δυο (!) καθαριστριών!! Επομένως ο ξυλόσοφος τρώει άκυρο και σ' αυτό.

Το υπόλοιπο άρθρο του Λεβί μας εκλιπαρεί κοινότυπα να μην καταδικάσουμε το Στρος-Καν μέσα από τα άτιμα μήντια, ο ίδιος όμως προτιμά να αγνοεί την προϊστορία του ινδάλματός του στη Γαλλία και στην Αμερική και να περνά πονηρά τη δική του "εναλλακτική ερμηνεία" για το τι ακριβώς έγινε προχτές το Σάββατο. Οι δυο τους είναι γνωστό φυσικά ότι είναι φιλαράκια και επομένως κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Όμως όπως πολύ σωστά παρατηρεί η Daily Beast, μόνον άτομα με ναρκισσιστική προσωπικότητα σαν του Στρος-Καν τον υπερασπίζονται.

Άλλωστε αν ρωτήσει κανείς όσους πραγματικά μπορούν να καταλάβουν όσους καταλαμβάνουν θέσεις ισχύος στη διεθνή πολιτική αρένα, και που φυσικά σκαμπάζουν κι από πολιτική ψυχολογία, ο Στρος-Καν, όπως και ο ξυλόσοφος φίλος του, είναι κατά τα φαινόμενα κλινικώς νάρκισσοι. Και είναι γνωστό ότι οι νάρκισσοι, ιδιαίτερα της πολιτικής, είναι συνήθως εκτός τόπου και χρόνου. Λυπάμαι πολύ που δεν ζει πλέον ο Λουκιανός να πιάσει το Λεβί και να τον κάνει τ' αλατιού όπως συνήθιζε με κάτι τομάρια ξυλοσόφους σαν κι ελόγου του...

Περισσότερα για την ηλιθιότητα του ρατσιστή Λεβί και της ακόμα ηλιθιότερης γαλλικής "ιντελλιγκέντσιας" μπορείτε να διαβάσετε σ' ένα ευστοχότατο σχόλιο που δημοσιεύτηκε μόλις από τον Economist.